Λένε πως ναυαγοί που ήπιαν θαλασσινό νερό βρήκαν οδυνηρό θάνατο. Είναι αλήθεια ή πρόκειται απλώς για μύθο;
Το θαλασσινό νερό περιέχει περίπου 35 γραμμάρια αλάτι ανά λίτρο και, αν κανείς πιει πολύ από αυτό, επιβαρύνονται σοβαρά τα νεφρά του. Στη χειρότερη περίπτωση, μπορεί πράγματι να επέλθει νεφρική ανεπάρκεια. Αν όμως ένας ναυαγός αρκεστεί σε μικρές ποσότητες θαλασσινού νερού, αυτό μπορεί και να του σώσει τη ζωή. Αυτό αποδείχθηκε από το Γάλλο γιατρό Alain Bombard, ο οποίος αμφισβητούσε την κοινή πεποίθηση.
Μετά από μια βδομάδα πειραματισμών, κατά την οποία έπινε μόνο αλμυρό νερό, ο Bombard έκανε, το 1952, το μεγάλο πείραμα: διέσχισε μόνος τον Ατλαντικό με ένα μικρό φουσκωτό χωρίς πόσιμο νερό, συλλέγοντας το νερό της βροχής και της δροσιάς και πίνοντας επακριβώς καθορισμένες ποσότητες θαλασσινού νερού. Οι υπολογισμοί του έδειξαν ότι τα νεφρά είναι ικανά να επεξεργαστούν μέχρι 12 γραμμάρια αλατιού ανά εικοσιτετράωρο, πράγμα που σημαίνει ότι ένας ενήλικας μπορεί να πίνει περίπου 0,3 λίτρα θαλασσινό νερό το εικοσιτετράωρο. Το πείραμα του Bombard επικρίθηκε από άλλους επιστήμονες. Παρ’ όλα αυτά, εκείνος λάμβανε πολλά γράμματα από ευγνώμονες ναυαγούς μέχρι το θάνατό του, το 2005.
